Je kunt denken aan een uit de hand gelopen conflict op de werkvloer, tussen collega’s onderling of met de leiding, maar ook aan conflicten tussen leerlingen. Dergelijke conflicten kunnen soms bijzonder heftig zijn, en het leven behoorlijk zuur maken voor degene die het slachtoffer is in zo’n situatie. Maar ook de aanstichter kan achteraf behoorlijk geschrokken zijn dat hij het zo uit de hand heeft laten lopen.
Dan is het best moeilijk om helemaal uit jezelf op de ander af te stappen en te zeggen : “Wat jij mij hebt aangedaan heeft mij diep geraakt” of : “Ik heb vreselijk spijt van wat ik gedaan heb”, laat staan “Hoe kan ik het goed maken?”
Herstelbemiddeling kan hierbij helpen.
Kenmerkend is dat eerst met beide partijen apart gesproken wordt. Zo kom je er achter of de aanstichter verantwoording wil nemen voor zijn daad of gedrag, en wat hij kan en wil doen om het goed te maken. En je hoort wat het slachtoffer nodig heeft om weer verder te kunnen. Is een welgemeend excuus voldoende? Of is er meer te herstellen? Welke afspraken kunnen beide partijen maken om herhaling te voorkomen?
Pas als je zeker weet dat een gezamenlijk gesprek het niet erger zal maken, nodig je als mediator dan beide partijen uit voor een gezamenlijk gesprek.
Een tweede belangrijk kenmerk is: het gaat per herstelbemiddeling over één (meestal groot) incident. Natuurlijk kunnen daar andere incidenten aan vooraf gegaan zijn, en die mogen ook best even aan de orde komen – maar die worden niet uitgediept. Dat gebeurt alleen met dat ene incident dat er zo ingehakt heeft. Daardoor hebben partijen de kans om de lucht te klaren, en niet te blijven hangen in negativiteit. Moet er méér besproken worden dan kan dat ergens anders, of een andere keer.